EKİN ÇEKİÇ
İnşaatı devam eden Yusufeli Barajı’nın suları altında kalacak olan Yusufeli ilçe merkezi tarihinde yedinci kez taşınacak. Yeni kurulmakta olan yerleşim günümüz medeniyetinin izlerini taşırken eski, batmış medeniyeti karşıdan izleyecek. Sürekli dönüşümde olan Yusufeli’nin sular altında kalacak yerleşim yerini ikinci ziyaret edişimde ilk gidişimin üstünden yalnızca üç ay geçmesine rağmen ciddi bir değişim olduğunu fark ettim.
İlçede yürürken camları kırılmış, bakımsız, yan yana duran iki bina dikkatimi çekti. Tedirginlikle içeri girdiğimde terk edilmiş iş elbiseleri, eldivenler ve inşaat malzemeleriyle karşılaştım. Biraz dolaştıktan ve fotoğraf çektikten sonra içeri girdiğimi gören bir amca beni durdurdu. Nereden geldiğimi, ne amaçla fotoğraf çektiğimi, bu fotoğrafları nerede kullanacağımı sorduktan sonra binaların hikâyesini anlatmaya başladı.
İlçeye gelen memurların konaklaması için yapılan bu binalar, daha sonra baraj ve yeni şehir inşaatında çalışan işçilere tahsis edilmiş. Apar topar lojmanlardan çıkarılan memurların yerini alan inşaat işçileri, komşularıyla pek iyi ilişkiler kuramamış. Sürekli tartışmalar çıktığını söyleyen amca da bu tartışmalarda önemli bir rol oynamış. Gelen işçilerin eğitim seviyesi ve etnik kimliklerinden dem vurduktan sonra, onları lojmanlardan nasıl kovduklarını anlattı. Baraj nedeniyle taşınacak olan mezarlığın yanı başında yer alan bu iki lojman binası o gün bu gündür atıl bir biçimde bekliyor.
